"De grenzen van mijn taal zijn de grenzen van mijn wereld. " Ludwig Wittgenstein
Voor wie nieuwsgierig is hoe mijn werkweek eruit ziet, en voor wie (om een of andere obscure reden) nog geen lid is van Tijdschrift Les, en dus mijn column gemist heeft. Hier kan je hem ook lezen! (maar nu wel hup, vlug
Ik heb -als docent- een zuiver professionele verhouding met een cursist. Ik ben geen vriendin, geen familie, geen hulpverlener of psycholoog. Ik ben docent. Niets meer, niets minder. En zo danste ik een aantal weken geleden op een Eritrese bruiloft, had
Soms maak ik een spagaat. Ik houd een pleidooi voor taalvrijwilligers en ik roep dat NT2-docent zijn, taalles geven een vák is. Het is míjn vak. Een vak waar ik trots op ben. Ik heb er hard voor gewerkt, ik
Hij liep op dinsdagavond de bibliotheek in, hij wilde taallessen. “Ik wil Nederlands leren,” vertelde hij, “Ik moet.” Hij liet een brief zien van DUO, “ik moet inburgeren, maar ik heb geen geld. Ik mag niet lenen.” Het is moeilijk
“Barbara, heb je – eh, gekijk? Zien film?” Ik knik, ik heb de film gezien. “En ik moest heel erg huilen,” voeg ik eraan toe. Ik zat met mijn man op de bank te kijken, we moesten allebei huilen. Mahmoud
Na de les, bleef hij in het lokaal zitten. “Barbara, mag ik vragen?” Mijn cursisten weten dat ik tijdens de les niet al te veel in ga op de individuele vragen (wat betekent deze brief? Hoe maak ik een afspraak
Zij klaagt over haar hoofd, dat niets meer opnemen wilt. “Ik ben oud,” verzucht ze. “Ik ben oma. Ik leer niet meer.” Ze is in jaren niet veel ouder dan ik, wel in ervaring, in trauma’s, in zorgen. Het is
De afgelopen tijd heb ik mijzelf een opfriscursus uitspraaktraining gegeven. Ik volgde een webinar van Marieke Goedegebure, ik kocht een boek dat ik ook daadwerkelijk las, ik volgde een workshop bij Vita Olijhoek en oefende met Uitspraaktrainer in de les.
Het is een warme zomerdag. In een snikheet lokaal, tussen jongens in korte broeken en meisjes in zomerjurken, zit de Syrische Salwa. Ze wappert met haar lesboek de zweetdruppels uit haar gezicht. “Ik weet nooit wanneer in Nederland warm of koud,”
“Barbara, Gefeliciteerd!” hoor ik na elke overwinning van het Nederlands elftal. “Barbara, oranje! Alles Oranje!” Na de les kwam Ibrahim mij opzoeken “Barbara, morgen weer alles kleren oranje?” Hij wil wel weten waar hij aan toe is. Mijn Alfaklas is